تلاش برای سر و سامان دادن به مشکل

ما دارای یک فرهنگ زد و بندی "جورش کن" هستیم و برای مسائل پیچیده راه حل های سریع می‌خواهیم. مسکن برای سردرد و آرام بحش برای یک روز خسته کننده. اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی با چیزی روبرو می‌شویم که نمی‌توانیم آن را سر و سامان دهیم؟ چه اتفاقی می‌افتد وقتی که چیزی را انتخاب نمی‌کنیم اما او ما را انتخاب می‌کند؟ ما می‌خواهیم کارها را درست کنیم، از عزیزانمان مراقبت کنیم و از آسیب در امان باشیم. اما ما فقط در حد توانمان می‎توانیم کارهایی انجام دهیم ما مجبوریم فراتر از امیدها و آرزوهایمان به سوی یک سرمایه گذاری اعتقادی حرکت کنیم. ویکتور فرانکل در کتاب انسان در جستجوی معنا می‌نویسد: "ما که در اردوگاه کار اجباری زندگی می‌کردیم می‎توانیم افرادی را به یاد آوریم که از بین کلبه ها عبور می‎کردند و برای آرامش دیگران آخرین قطعه نان خود را به آنها می‌دادند ممکن است تعداد آنها کم باشد اما دلیلی کافی بر این است که هر چیز انسان را می‌شود گرفت مگر یک چیز و آن آخرین اختیارات انسانی یعنی قدرت انتخاب راه و روشش در هر مجموعه شرایط فرضی است"